Πώς η Evenly φέρνει τη συμπεριληπτική επικοινωνία στην εκπαίδευση

Ως Βρετανός εργαζόμενος σε μια ελληνική start-up, ακόμα και 200+ ημέρες συνεχόμενης εξάσκησης στο Duolingo για Ελληνικά δεν είναι αρκετές για να νιώσω ότι συμμετέχω πλήρως σε μια συζήτηση. Γι' αυτό, είμαι ευγνώμων που εργάζομαι σε μια εταιρεία όπως η Evenly, όπου η συμπεριληπτική και προσβάσιμη επικοινωνία βρίσκεται στον πυρήνα όλων όσων κάνουμε.

Όμως, όπως λέει και η παροιμία: «Μπορείς να οδηγήσεις ένα άλογο στο νερό, αλλά δεν μπορείς να το αναγκάσεις να πιει». Όσο σημαντικό κι αν είναι το όραμά μας για μια πιο δίκαιη, διασυνδεδεμένη και αρμονική κοινωνία, εξίσου σημαντική είναι και η προθυμία των πελατών μας να το ενστερνιστούν.

Πριν από μερικές εβδομάδες, η Σχολή Μωραΐτη ανταποκρίθηκε ακριβώς σε αυτό. Ως ένα από τα πιο αναγνωρισμένα σχολεία στην Ελλάδα, μας ζήτησαν να παρέχουμε αυτόματους ελληνικούς, αγγλικούς και ισπανικούς υπότιτλους για το συνέδριό τους «Η Αυλή του Σχολείου, Αλλιώς». Οι αγγλικοί και ελληνικοί υπότιτλοι εμφανίζονταν στην κύρια οθόνη πίσω από τους ομιλητές του πάνελ, εναλλασσόμενοι ανάλογα με τη γλώσσα του ομιλητή. Όταν κάποιος μιλούσε στα Ελληνικά, εμφανίζονταν αγγλικοί υπότιτλοι και το αντίστροφο, ενώ και οι τρεις γλώσσες παρέμεναν διαθέσιμες στους συμμετέχοντες μέσω ενός QR code.

Το συνέδριο επικεντρώθηκε στη σχέση μεταξύ παιδαγωγικής και αρχιτεκτονικής, και η Σχολή Μωραΐτη χρησιμοποίησε την Evenly για να διευκολύνει την ανταλλαγή γνώσης μεταξύ Ελλήνων και διεθνών ειδικών και των δύο τομέων. Η σημασία του σχεδιασμού του εκπαιδευτικού περιβάλλοντος στην ανάπτυξη της παιδικής ηλικίας ήταν εμφανής σε όλη τη διάρκεια. Όπως το έθεσε ο αρχιτέκτονας και καθηγητής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (ΕΜΠ) Σταύρος Γυφτόπουλος:

Το μήνυμά του, σαφές: Ο τρόπος που σχεδιάζουμε και βιώνουμε την εκπαιδευτική υποδομή σήμερα επηρεάζει τον τρόπο που οι νεότεροι θα χτίσουν την κοινωνία του αύριο. Πώς μπορούμε να περιμένουμε απ’ αυτούς να καλλιεργήσουν δικαιοσύνη, ένταξη και εμπιστοσύνη αν οι ίδιες αυτές αξίες δεν είναι παρούσες στο εκπαιδευτικό τους περιβάλλον;

Και αυτό εγείρει ένα νέο ερώτημα: Ποια βήματα μπορούμε να κάνουμε για να το πετύχουμε αυτό σε έναν δυναμικό κόσμο; Η Μαριάνθη Λιάπη, αρχιτέκτονας και ερευνήτρια στο Πολυτεχνείο Κρήτης (ΠΚ), έδωσε μια απάντηση που εκφράζει τέλεια την αποστολή μας στην Evenly:«...η τεχνολογία μπορεί να μας βοηθήσει να αναδιαμορφώσουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε όταν πρόκειται να λύσουμε μεγάλα προβλήματα. Λειτουργεί ως εργαλείο για να μας βοηθήσει να γίνουμε πιο δημιουργικοί στην αντιμετώπισή τους».

Η χρήση του λογισμικού μας για να κατανοήσω σε πραγματικό χρόνο τη συνεισφορά της κας Λιάπη στον διάλογο, σε μια γλώσσα που προς το παρόν δεν γνωρίζω, μου φάνηκε ως η μετουσίωση αυτού που έλεγε. Ο συνάδελφός της στο ΠΚ, καθηγητής και λέκτορας Κωστής Ουγγρίνης, συμπλήρωσε με την παρατήρησή του: «Δεν είναι κάτι που απαιτεί μεγάλη επένδυση... αυτό που ουσιαστικά χρειάζεται είναι να δημιουργηθεί ένα κίνημα».

Αναφερόταν στη σημασία μιας πολιτιστικής αλλαγής. Μιας αλλαγής που εκτιμά τις πράξεις περισσότερο από τα λόγια. Συχνά, οι βιομηχανίες και οι θεσμοί υιοθετούν πλαίσια ESG περισσότερο για να δείχνουν ότι υπηρετούν υψηλές αξίες, παρά για να επιφέρουν γνήσια πολιτιστική αλλαγή. Ενώ η τεχνολογία δεν είναι η απόλυτη λύση, περιπτώσεις όπως αυτή του Μωραΐτη δείχνουν ότι μπορεί να βοηθήσει να ανοίξει ο δρόμος προς μια πιο συμπεριληπτική και δίκαιη κοινωνία για τις μελλοντικές γενιές.